آره، ایجور.

اگر غم لشکر انگیزد تا ساقی و  هفت جد و آباتو نیاره جلو چِشت ول نمی‌کنه!

چند ساعت بعد (۰۰:۵۴)

ولی می‌دونی چیه، من هر روز  و هر شب، قبل از خوابیدن، بعد از بیدار شدن، دوازده ظهر که عمود می‌تابه،  فلق، شفق، وقت و بی‌وقت، از چند ساعت گرفته تا شده برای چند ثانیه به آسمون نگاه می‌کنم. خیلی وقته که حواسم به آسمون هست. مثل همین امشب که برف زمین رو پوشونده، انگار آدما چراغ قوه‌هاشون رو از رو زمین کندن و نور بالا گرفتن. سفیدی برف بیرون رو روشن کرده. پرده رو کنار زدم. اتاق تاریکِ تاریکه ولی یه تیکه  آسمون پیداست پر از ابرهای پنبه‌ای که چند دقیقه‌ای هست  گذر کردن اما با رفتنشون چند تا ستاره جا گذاشتن تا شب رو با دیدن اونا سر کنم. 

چندین ساعت بعد(۴:۳۱)

ولی اگه شبتون با ستاره‌ها به سر نشد می‌تونید با دوستاتون بی‌خوابی‌هاتونو سر کنید تا صبح. دوست‌های کم  اما واقعا دوست :)

"    "   "   (۱۷:۴۵)

لحظه