هزار و هشت مورد

۱.طی دو سه روز گذشته این پنجمین پستیه که تو یادداشت گوشیم می نویسم ولی این یکی قراره منتشربشه.
هر دفعه عکس و متن ورو برای یه پست آماده می کنم در آخر منتشرشون نمی کنم چون به نظرم باید روش کار بشه ولی نظرمم عملی نمی کنم!به جاش اون چه که در وجودم سنگینی می کنه رو میام می نویسم و بدون ویرایشِ درست حسابی منتشرش می کنم.می خوام سبک شم ولی نمیشم چون باید تموم احساسی که درت سنگینی می کنه رو بیاری رو کاغذ تا خالی شی و من نمی تونم این کارو انجام بدم.به خاطر همین علاوه بر وجود چیزی که اول سنگینیشو حس می کردم یه چیز دیگه ام بهش افزوده می شه!

۲.دیروز خودمو با این کانال و بعد وبلاگ و اینستاگرام نویسنده خفه کردم. t.me/lreallyhopeso
اگه اون کانال رو دوست نداشتین اینم خیلی وقته می خونم:

t.me/farnoudian

۳.یه پست نوشتم شونصد خط اما این آقا به نام ویلیام جیمز تو دو خط خلاصه اش کرده:
"بیچاره‌ترین آدم کسی است که جز تردید به هیچ‌چیز عادت نکرده است، کسی که برای گیراندن هر سیگار، نوشیدن هر فنجان چای، زمان بیدار شدن و به خواب رفتن و برداشتن هر قدم از هر کاری باید از نو تأمل کند و تصمیم بگیرد. "
من یک عدد بیچاره ام آقای جیمز! :(

۴.چند روزه تقریباً سکوت اختیار کردم.امیدوارم این روند رو ادامه بدم.لالیم یه نعمتیه اونایی که دارن قدرش رو نمی دونن.

۵.یه اشتباه رو برای بار چندم تکرار کردم.یعنی انتخاب کردم.برای اینکه دیوانه نشم باید بگم:به درک اصلاًبه تین و طوس

۶. وبلاگ می خونم.با کاغذ موشک،قایق، درنا و نمکدون درست می کنم وفیلم می بینم و همینطور هزار تا کار انجام می دم بجز اونی که باید و از زیر کار در میرم و هیچکی ام بجز خودم بهم کار نداره چون هیچکی نمی فهمه(پی نمی بره) و فقط خودم مغز خودمو می خورم و نمیدونمم این چرخه بی صاحاب رو خودم خان ،کی قراره تموم کنه؟ وَ

۷.امشب خورشتِ چاقاله بادام داشتیمنمیدونم اینا (مادر و خواهران را عرض می کنم)از خودشون درآوردن یا واقعا وجود داره؟بعد سرسفره قبل از اینکه همگی شروع به خوردن کنن مثل بانو هن و سویا بود تو یانگوم میارن تا من بچشم نظر بدم!بعد فکر کن بدمزه است یا بی مزه همون اول هرچی زحمت کشیدن رو به فنا میدم و ناامیدشون می کنم.منم راستگو.نکنین این کارا رو با خودتون.

۸.و هزار حرف ناگفته.