هر چی نوشتم پرید.

این چند روز هفتاد تا یادداشت به یادداشت‌های گوشیم اضافه شده. الآنم نوشتم و نوشتم و نوشتم و  کپی کردم بعد که خواستم بفرستمش اینجا. نشد. هر چی نوشته بودم نیست و نابود شد. شاید نباید می‌نوشتم اصلا به خاطر همین دوباره نمی‌نویسمش. 

چه سینه سوز آه‌ها که خفته بر لبان ما

هزار گفتنی به لب اسیر پیچ و تاب شد